Rosalía Fernández Rial (1988) é filóloga e doutora en didáctica das linguas e da expresión dramática pola USC. Como poeta publicou: En clave de sol (Lumieira, 2009), Átonos (Lumieira, 2011), Un mar de sensacións (Semescom, 2012), Vinte en escena (Ed. Positivas, 2012, 2014), Ningún amante sabe conducir (Ed. Positivas, 2014), a antoloxía bilingüe Sacar a bailar. Poesía reunida (2009-2016), Contra-acción (2016), Árbores no deserto (Galaxia, 2020), Desnortada (Espiral Maior, 2021) e o seu último traballo, De centeo e durmideiras/De centeno y adormideras (Cuatro lunas, 2024). Cada un destes títulos levounos á escena con propostas diversas nas que a literatura e a dramaturxia convivían con outras artes como a música e a plástica.
No ámbito do relato curto destaca Bonus track (Galaxia, 2018), onde os contos se mesturan con letras de cancións. E, en canto ao ensaio, sobresae Aulas sen paredes (Ed. Positivas, 2016) Premio á mellor iniciativa bibliográfica da Gala do Libro Galego en 2017 e o recente Mover ficha (Galaxia, 2024), onde se actualizan as propostas didácticas desde a investigación-acción das aulas de lingua e literatura.
Na literatura dramática cómpre citar a proposta “A lúa, válvula de spray” (2020) producida polo FIOT e LIDISS no marco do FiotFónico e o recente VII Premio Vidal Bolaño 2024 coa obra Fóra de campo, que verá a luz a final do presente ano 2024.
No ámbito da música, publicou dous traballos dentro da formación ELO, o CD Desnortada vinculado ao libro co mesmo título e o EP De centeo e durmideiras. Ademais, colaborou co acordeón nos dous últimos discos do grupo Chicharrón; “Unha fogueira intacta” e, sobre todo, “Erosión”, “O que nos queda por non dicir” e o EP que sairá a final de ano “Vitoria”.
Actualmente traballa como profesora de ensino secundario impartindo aulas de lingua e literatura e continúa a desenvolver proxectos artísticos de carácter interdisciplinar.